اثربخشی روش های پردازش مجدد و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم، بازگویی روان شناختی، مواجه سازی خیالی بردرمان مبتلایان به اختلال استرس پس از ضربه مزمن

به منظور مقایسه اثربخشی روشهای پردازش مجدد و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم، بازگویی روان شناختی، مواجه سازی خیالی بربهبود مبتلایان به اختلال استرس پس از ضربه مزمن، 54 بیمار براساس آزمون اختلال پس از ضربه دیویدسون انتخاب شدند. آزمودنیها به طور تصادفی در 3 گروه 18 نفره قرار گرفته و با استفاده از آزمون دیویدسون و آزمون میلون 3 ، قبل، بعد و 3 ماه بعد از درمان ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تأثیر بازگویی روان شناختی و ای.ام.دی.آر. از مواجه سازی خیالی، در درمان علائم کلی استرس پس از ضربه ( براساس آزمون دیویدسون) بیشتر است. روشهای پردازش مجدد و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم، بازگویی روان شناختی و مواجه سازی خیالی، به ترتیب بیشترین تأثیر را بر اختلالات همراه شامل، شبه جسمی، اضطراب، افسرده خوبی و استرس پس از ضربه مزمن( براساس آزمون میلون 3) دارند. روشهای بازگویی روان شناختی و مواجه سازی ، تأثیر بیشتری نسبت به ای.ام.دی.آر.، در درمان سوء مصرف مواد، دارند. این روشها براختلالات وابستگی به الکل، مانیک و افسردگی اساسی تأثیری ندارند. بر اساس نتایج این پژوهش، روشهای درمانی فوق می توانند در درمان اختلال استرس پس از ضربه مزمن واکثر، اختلالات همراه آن موثر باشند. بنابراین ضروری است که این روشها به روان شناسان آموزش داده شود تا بتوانند در موارد مشابه، مورد استفاده قرار گیرند.